|
اندیشه وهنر معلم
راه معلم: مابایدبرای رسیدن به دموکراسی ازکودکان آغازکنیم،تنهاراه رسیدن به دموکراسی آموزش وپرورش است.
تازه ترین انتشارات معلمان ایران 1397
شنبه 26 خرداد 1397برچسب:, :: 1:42 :: نويسنده : *** راه معلم *** چگونه درمبارزات صنفی سودمندتر باشیم؟ ۱. بدون مشورت وبطور یک طرفه درباره ی کنشهای صنفی، بویژه میدانی دست به انتشارهیچ نوشته، عکس یافیلمی نزنیم. ۲. درهمه ی کارهای صنفی باسایرین بویژه فعالان باتجربه مشورت کنیم،حتی اگرازدیدخودمان باتجربه هستیم. ۳. منبع درستی خبرها،اطلاعیه ها،وکارهای میدانی برای ما،هیات مدیره وشورای هماهنگی کانونهای صنفی معلمان باشد. ۴. ازهرگونه شتابزدگی برای رسانه ای کردن وتصمیم گیری خودداری کنیم، ۵. ازابرازاحساسات نزدافردمتفرقه خودداری کنیم،بویژه درباره ی دیگران. ۶. نقدهای ساختاری را که موجب زیان به نام وپیشینه ی کانونهاوافراداست، نخست بطورشخصی مطرح کنیم. ۷. هرگونه نوشته رابرای انتشار نخست به نقددقیق افرادصاحب اندیشه وبا تجربه،یادوستان نزدیک گذاشته،وپس از مطمئن شدن به درستی نوشته،آنرا منتشرکنیم. ۸. هرگونه نقد،باحضوریااطلاع نقد شونده باشد. ۹. نقدپذیرباشیم،ازنقدکنندگان کینه نداشته باشیم. زیرانقدموجب اصلاح ماست. ۱۰. درنقددیگران بازبان نرم برخوردکرده و بیشتر بطورخصوصی مطرح کنیم. ۱۱. بدانیم که همه،کم وبیش اشتباه می کنیم، اشتباهات همدیگرراگذشت کنیم، مگرآنکه گذشت موجب تکرار اشتباه شود. ۱۲. صرفابرای استفاده از امتیازکسی، حرف نادرست اوراتایید نکنیم. ۱۳. بدانیم که فعالیت صنفی کاری داوطلبانه است که هزینه بردار می باشد، کسی رامجبور به شرکت یا سرزنش نکنیم. ۱۴. ازمعرفی کسانی که برای خودمان ناشناخته هستند،به دیگران خودداری کنیم وبه شناخت افرادازیک منبع اکتفا نکنیم. ۱۵. کارصنفی بویژه فرهنگی کاری زمانبر است،انتظار بازخورد در کوتاه مدت نداشته باشیم. ۱۶.هرگزنباید،ازامکانات صنف برای رسیدن به اهداف فردی،حزبی،عقیدتی و... بهره ببریم. ۱۷. مرزبین صنف وسیاست،استفاده ی شخصی،حزبی، عقیدتی وقدرت دربرابر استفاده ی عمومی صنف است. ۱۸. مابایدبیاموزیم که تقسیم کارکنیم، حتی کارهای کوچک راهم به نوبت مدیریت کنیم،زیراهم یادمی گیریم، دیکتاتورنباشیم،هم درانجام کارها،همه مدیریت واعتمادبه نفس می آموزیم. ۱۹. هرروزیاهرهفته یاهرماه خاطرات صنفی وشغلی خودمان رایادداشت کنیم. ۲۰. دست کم هفته ای یک نشست گروهی: علمی، هنری،ورزشی یاسرگرمی داشته باشیم. ۲۱. هرموضوعی را که قرار است درباره اش قضاوت کنیم،دست کم دوباربا حضور ذهن بخوانیم. ۲۲. یادمان باشد،که گله گی کردن،بهتراز قهرکردن است. ۲۳. مبارزان صنفی را اعضای یک خانواده بدانیم ودرکارهای شخصی هم باآنان همکاری کنیم. ۲۴. اگردرگامهای نخست مبارزات صنفی هستیم، بااحتیاط بیشتری عمل کنیم. ۲۵. برای هرگفته یانوشته ای نخست به دفاع ازآن بیندیشیم،سپس منتشرکنیم. ۲۶. ازتشکیل گروههای کوچک ومحفلی در دل تشکیلات بزرگترجداًخودداری کنیم. ۲۷. آسیب شناسی فردی وتشکیلاتی به صورت دوره ای،به پیشرفت کمک فراوانی می کند. بداقی دو شنبه 14 خرداد 1397برچسب:, :: 1:41 :: نويسنده : *** راه معلم ***
هرگز دسنتهایتان زنجیر مباد pdf ...... تکه ای ازهستی ام هم هنوزدرسلولهای مخوف۲الف ، چشم به درآهنی ودیوارهای بتونی دوخته بود،دل من مانند،شیشه هزارتکه شده بود،نیمی ازدلم هم پیش فرزادکمانگرودانش آموزانش وکوردهای رنج کشیده جامانده بود،اینجادیگرهیچ مجری وهیچ بلندگویی نمی توانست فیلم "زندگی در استبداد "ساخته ی تجربیات ذهنی ام راقطع کند.
آسمان هم داشت به جای چشمهای خشکیده ی من نم نمک می گریست....! جمعه 11 خرداد 1397برچسب:, :: 22:50 :: نويسنده : *** راه معلم ***
معلمان ارجمند لطفا برای باز شدن پوشه ها لینک های زیر را کلیک کنید. pdf پنج شنبه 10 خرداد 1397برچسب:, :: 11:1 :: نويسنده : *** راه معلم *** چگونه باور کنم؟ ❤️ رسول بداقی
شنیدم وخواندم که ظاهراَ ارازل و اوباشی راکه مزاحم ناموس مردم می شد.درخیابان تعقیب،ضرب وشتم و دستگیرکرده اند !
چگونه باورکنم وقتی دیدم معلمان وکارگران بازنشسته راهم،که ۳۰ سال خدمت کرده بودند،همانگونه ضرب وشتم ودستگیرکردند،که ارازل واوباش را !؟
شنیدم ارازل واوباشی را پابند زده اند، چگونه باورکنم وقتی دیدم معلمان ارجمند ومربیان انسانیت رانیزهمانگونه دستبندوپابند زدند؟
آنروزکه دیدم به دست و پای معلمان زنجیر زده اند،دانستم که شهر رااز شرفتمندان تهی می کنند،تابی شرفها درامان باشند.
آنروزکه دیدم پرهیزکاران رامحکوم می کنند،دانستم که فاسدان حاکم شده اند.
آنروزکه اندیشمندان رادرزندان دیدم، دانستم که بی مغزهابرای هر فسادی آزادند.
آنروزکه فسادرادرجامعه دیدم،دانستم که فاسدین مدیرشده اند.
شنیدم که ارزل واوباشی رابه زندان فرستاده اند،چگونه باورکنم،وقتی عبدی بهشتی،اسدی، باغانی،ابراهیمی،سلطانی، نرگس محمدی، شهابی، باقری،حبیبی، خواستار، باستان، داوری،رحمانی،مدنی، سحرخیز،صمیمی،زیدآبادی،توکلی،قنبری، نعیمی،بادوام، خانجانی،باستانی،کهندل، فهندژ،رحیمی،طبرزدی،میثاق و....
معلمان،کارگران،وکلا،نویسندگان،استادان دانشگاه،بهائیان و... راهم شدیدتر از ارزل واوباش به زندان فرستادند؟!
چگونه باورکنم،وقتی دیدم درزندان جوان ۲۲ ساله ای رابرای نان شب ِ زن وفرزندش زندان کرده بودند؟
چگونه باورکنم وقتی دست نیازمندان را ازفرط بیکاری قطع می کنند،ودست دزدان بیت المال رامی نوازند؟
چگونه باورکنم وقتی می بینم،در روند دادخواهی شاکی بیش ازمتشاکی رنج برده است؟
چگونه باورکنم وقتی آرامش واحترام دزدان بیت المال حتی درزندان بیشتر از معلمان واستادان دانشگاه واصلاحگران جامعه درهنگام آزادی است؟!
آیاجایی برای باورکردن واصلاحگری مانده است؟
چگونه باورکنم وقتی دادگاه برای صدور حکم اعدام فرزادکمانگر،معلم یک روستا ۵ دقیقه وقت می گذارد،وبرای(ب.ز)هفت سال تحقیق می کند؟
چگونه باورکنم،وقتی برای خاوری راه گریختن رابازمی کنند،وبرای عدالت خواهان راه زندان را ؟!
چگونه باورکنم وقتی برای نبودکتابخانه وتنگی جابه رئیس زندان اعتراض کردم، به من گفت:
زندانهامال ماست،اگر کمبودبازهم برایتان زندان می سازیم،قاضی ومامورهم از خودمان است،آنقدر تورا درزندان نگه میداریم که مانندسگ جسدت را از این سوراخ بیرون بکشند؟
چهار شنبه 9 خرداد 1397برچسب:, :: 10:37 :: نويسنده : *** راه معلم *** معلمان وکم توجهی به تجربیات تاریخی صنف ! رسول بداقی یکی ازراههای پیشرفت بشربهره مندی ازتجربیات گذشتگان است،تجربیاتی که به سختی باآزمون وخطاوباصرف انرژی وزمان بسیاربدست آمده،ودرقالب تاریخ به جامانده است.
اماتاریخ چندین مشکل دارد:
یکی اینکه تحریف می شود.
دوم هزینه ی بالایی برای انتقال آن صرف می شود.
سوم معمولامی گویند تاریخ را فاتحان می نویسند.
خوشبختانه امروزه برخی ازمشکلات یاد شده دربالا(مانند نوشتن تاریخ بوسیله ی فاتحان وهزینه ی بالا برای انتقال تاریخ ) به کمک تکنولوژِی پیشرفته ی رسانه هابرطرف شده است. گرچه صنعت وتکنولوژی تغییر کرده است، امامشکل درون ذهنی ما هنوز برطرف نشده ،وآن " تنبلی در آموزش و آموختن و اندیشیدن" است،هنوزعادت نکرده ایم،که تاریخ خودمان رابنویسیم وبخوانیم ،به دیگر سخن مارا به نوشتن تاریخ خودمان وخواندن تاریخ گذشتگان عادت نداده اند،ومتاسفانه خودمان هم تمرین نکرده ایم.
چراگفته شده که ماراعادت نداده اند به خواندن ونوشتن تاریخ خودمان ؟
آری! ارسطویکی ازفلاسفه ی بزرگ یونان گفته است:
"بزرگترین وظیفه ی حاکمان تربیت شهروندان است. "
مترادف این عبارت رامشرق زمینیان نیزبه کار برده اند:
"مردم برآیین بزرگان خویش هستند."
درهرکشوری سیاسیون حاکم این امکان واین قدرت را دارند،که اخلاق ومنش مردم راآنگونه که دربرنامه ی کشورداری خویش برنامه ریزی کرده اند،پیش ببرند،زیرامنابع مالی،اطلاعات ،رسانه، متخصصین وسایرتوانایی های لازم رادراختیار دارند .
تاریخ تجربه است،تجربه ای که برای بدست آمدن آن انرژیهای بیکرانی صرف شده،خونهای فراوانی ریخته شده،آرزوهای فراوانی زیرخاک رفته،زمانهای بسیاری صرف شده،ومابه خاطر تنبلی وندانم کاری به راحتی ازاین گوهرگرانبها واین گنج ارزشمند"تجربیات گذشتگان و امروزیها "چشم پوشی کرده،باکم توجهی خودرا ازاین ثروت بیکران ناکام می کنیم،ومجبوریم تجربیات گذشتگان راباهمان آزمون و خطا وهزینه های گزاف،دوباره تجربه کنیم.
تابخواهیم دوباره تجربه کنیم،واز تجربیات خودمان و گذشتگان بهرمند شویم،پیرشده ایم.
این می شود،که ماهمیشه " مصرف کننده ی اندیشه ی دیگران وبرده ی فکری دیگران خواهیم بود."
نمونه ی بارز این کم توجهی،به کانونهای صنفی معلمان ایران است،معلمان امروزباوجوداینکه قشری فرهیخته هستند، امابه دلایل گوناگون (چه به دلایل فردی وچه سیاسی) باوجود گذشت 60 سال از عمرتشکلهای صنفی هنوزباکم توجهی و گاه تمسخربه این تاریخ وتاریخ سازان می نگرند.
اساساآموزش وپرورش به فرزندان ایران زمین احساس به همنوع،توجه به عمق معانی،توجه به محیط، توجه به ارزشها،توجه به درد دیگران، توجه به مسئولیت اجتماعی، توجه به گره خوردن سرنوشت فردفرد جامعه به همدیگر و.... را یادنداده است .
اساسا آموزش و پرورش به ما "توجه کردن به توجه " رانیاموخته است. بلکه بیشتر آنچه راکه ما آموخته ایم نه ازآموزش وپرورش وکتاب،بلکه ازخانواده و "محیط شفاهی" ماست.
مشکل دیگری که دررفتارمعلمان می شود دید،بی اعتمادی به هم قشرخودوحتی بی اعتمادی به خودشخص خویش است.
برای فرهنگیان ایران "مرغ سیاسیون _ چه سیاسیون حاکم و چه سیاسیون بیرون از حاکمیت_ غاز است.
مانیاموخته ایم که خویشتن رابشناسیم، و کسی که نیاموخته خویشتن رابشناسد،چگونه میتوانددیگران رابشناسد،درد و نیاز وسخن ومنظورومقصودواندیشه وباورآنان رابشناسد؟
این مشکل گاه ریشه ی شخصی وتربیت خانوادگی،وگاه ریشه درتربیت سیاسی دارد.
اگردررفتارشخصی بیشترایرانیان تمرکز
کنیم، می بینیم که ایرانیان یامی خواهند پیشرویی یگانه وبی همتاوبی رقیب باشند_واگررقیبی برایشان پدیدارشود، اوراتحمل نخواهندکرد،وبه دنبال حذف اوبر خواهندآمد.و همه ی انرژی خویش را نه صرف تقویت واصلاح خودازراه نقد رقیب که صرف نابودی رقیب هرچند رقیبی بی آزار هم باشد،برمی آیند.
برداشتی که می شود این است :
ایرانیان به رقابت بیشتر از پیشرفت فکر می کنند،وانرژی مصرف می کنند.
یااگرنتوانستند،پیشرویی بی همتا و بدون رقیب باشند،پیروی بی چون چرا وچشم وگوش بسته خواهندشد.
یارهبری یگانه و بی همتا،بدون منتقد و بی رقیب، یا پیروی چشم و گوش بسته سه شنبه 8 خرداد 1397برچسب:, :: 21:59 :: نويسنده : *** راه معلم ***
//////////////
///////////////
درباره ی سایت  به سایت اندیشه وهنر معلم خوش آمدید.>>>>>>>>>>>> راه معلم : ماناچاریم دموکراسی راازکودکان آغازکنیم. / تنهاراه رسیدن به دموکراسی آموزش وپرورش است./ آموزش دموکراسی ازگفت وگو آغازمی شود./کودکان رابایدبه شنیدن حرف همدیگرعادت دهیم/ وجدان بیدار/ پذیرش منطق /تعادل عقل و احساس / پرهیزازمفت خوری / رعایت قانون جمع / برتری منافع جمعی بر منافع فردی / این تفکر که "هیچکس بدون اشتباه نیست."رابایدبه کودکان بیاموزیم. /// اصل ۳۰ قانون اساسی جمهوری اسلامی : دولت موظف است وسایل آموزش و پرورش رایگان را برای همه ملت تا پایان دوره متوسطه فراهم سازد و وسایل تحصیلات عالی را تا سر حد خودکفایی کشور به طور رایگان گسترش دهد. //// اصل ۲۶ قانون اساسی جمهوری اسلامی : احزاب، جمعیتها، انجمنهای سیاسی و صنفی و انجمنهای اسلامی یا اقلیتهای دینی شناخته‌شده آزادند، مشروط به این که اصول استقلال، آزادی، وحدت ملی، موازین اسلامی و اساس جمهوری اسلامی را نقض نکنند. هیچکس را نمی‌توان از شرکت در آنها منع کرد یا به شرکت در یکی از آنها مجبورکرد. موضوعات تازه ها
|
||
 |
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: