|
اندیشه وهنر معلم
راه معلم: مابایدبرای رسیدن به دموکراسی ازکودکان آغازکنیم،تنهاراه رسیدن به دموکراسی آموزش وپرورش است.
متن کامل اعلامیه جهانی حقوق بشر ديباچه از آن جا كه شناسايی حيثيت و كرامت ذاتی تمام اعضای خانوادهء بشری و حقوق برابر و سلب ناپذير آنان اساس آزادی ، عدالت و صلح در جهان است؛ از آن جا كه ناديده گرفتن و تحقير حقوق بشر به اقدامات وحشيانه ای انجاميده كه وجدان بشر را برآشفته‌اند و پيدايش جهانی كه در آن افراد بشر در بيان و عقيده آزاد، و از ترس و فقر فارغ باشند، عالی ترين آرزوی بشر اعلا م شده است؛ از آن جا كه ضروری است كه از حقوق بشر با حاكميت قانون حمايت شود تا انسان به عنوان آخرين چاره به طغيان بر ضد بيداد و ستم مجبور نگردد؛ از آن جا كه گسترش روابط دوستانه ميان ملت‌ها بايد تشويق شود؛ از آن جا كه مردمان ملل متحد، ايمان خود را به حقوق اساسی بشر و حيثيت و كرامت و ارزش فرد انسان و برابری حقوق مردان و زنان ، دوباره در منشور ملل متحد اعلا م و عزم خود را جزم كرده‌اند كه به پيشرفت اجتماعی ياری رسانند و بهترين اوضاع زندگی را در پرتو آزادی فزاينده به وجود آورند؛ از آن جا كه دولت‌های عضو ء متحد شده‌اند كه رعايت جهانی و موثر حقوق بشر و آزادیهای اساسی را با همكاری سازمان ملل متحد تضمين كنند؛ از آن جا كه برداشت مشترك در مورد اين حقوق و آزادی‌ها برای اجرای كامل اين تعهد كمال اهميت را دارد؛ مجمع عمومی اين اعلاميهء جهانی حقوق بشر را آرمان مشترك تمام مردمان و ملت‌ها اعلا م می‌كند تا همهء افراد و تمام نهادهای جامعه اين اعلاميه را همواره در نظر داشته باشند و بكوشند كه به ياری آموزش و پرورش ، رعايت اين حقوق و آزادی‌ها را گسترش دهند و با تدابير فزايندهء ملی و بين المللی ، شناسايی و اجرای جهانی و موثر آن‌هارا چه در ميان مردمان كشورهای عضو و چه در ميان مردم سرزمين‌هايی كه در قلمرو آنها هستند، تامين كنند. مادهء ١ تمام افراد بشر آزاد زاده می‌شوند و از لحاظ حيثيت و كرامت و حقوق با هم برابراند. همگی دارای عقل و وجدان هستند و بايد با يكديگر با روحيه ای برادرانه رفتار كنند. مادهء ٢ هر كس می‌تواند بی هيچ گونه تمايزی، به ويژه از حيث نژاد، رنگ، جنس، زبان، دين، عقيده ء سياسی يا هر عقيده ء ديگر، و همچنين منشا ملی يا اجتماعی، ثروت، ولادت يا هر وضعيت ديگر، از تمام حقوق و همهء آزادیهای ذكرشده در اين اعلاميه بهره مند گردد. به علاوه نبايد هيچ تبعيضی به عمل آيد كه مبتنی بر وضع سياسی، قضايی يا بين المللی كشور يا سرزمينی باشد كه شخص به آن تعلق دارد، خواه اين كشور يا سرزمين مستقل، تحت قيمومت يا غير خودمختار باشد، يا حاكميت آن به شكلی محدود شده باشد. مادهء ٣ هر فردی حق زندگی، آزادی و امنيت شخصی دارد. مادهء ٤ هيچ كس را نبايد در بردگی يا بندگی نگاه داشت. بردگی و دادوستد بردگان به هر شكلی كه باشد، ممنوع است. مادهء ٥ هيچ كس نبايد شكنجه شود يا تحت مجازات يا رفتاری ظالمانه، ضد انسانی يا تحقيرآميز قرار گيرد. مادهء ٦ هر كس حق دارد كه شخصيت حقوقی اش در همه جا به رسميت شناخته شود. مادهء ٧ همه در برابر قانون مساوی هستند و حق دارند بی هيچ تبعيضی از حمايت يكسان قانون برخوردار شوند. همه حق دارند در مقابل هر تبعيضی كه ناقض اعلا ميهء حاضر باشد، و بر ضد هر تحريكی كه برای چنين تبعيضی به عمل آيد، از حمايت يكسان قانون بهره مند گردند. مادهء ٨ در برابر اعمالی كه به حقوق اساسی فرد تجاوز كنند ـ حقوقی كه قانون اساسی يا قوانين ديگر برای او به رسميت شناخته است ـ هر شخصی حق مراجعه‌ء موثر به دادگاه‌های ملی صالح را دارد. مادهء ٩ هيچ كس را نبايد خودسرانه توقيف، حبس يا تبعيد كرد. مادهء ١٠ هر شخص با مساوات كامل حق دارد كه دعوايش در دادگاهی مستقل و بی طرف، منصفانه و علنی رسيدگی شود و چنين دادگاهی در باره ء حقوق و الزامات وی، يا هر اتهام جزايی كه به او زده شده باشد، تصميم بگيرد. مادهء ١١ ١- هر شخصی كه به بزهكاری متهم شده باشد، بی گناه محسوب می‌شود تا هنگامی كه در جريان محاكمه ای علنی كه در آن تمام تضمين‌های لازم برای دفاع او تامين شده باشد، مجرم بودن وی به طور قانونی محرز گردد. ٢- هيچ كس برای انجام دادن يا انجام ندادن عملی كه در موقع ارتكاب آن، به موجب حقوق ملی يا بين المللی جرم شناخته نمی‌شده است، محكوم نخواهد شد. همچنين هيچ مجازاتی شديدتر از مجازاتی كه در موقع ارتكاب جرم به آن تعلق می‌گرفت، دربارهء كسی اعمال نخواهد شد. مادهء ١٢ نبايد در زندگی خصوصی، امور خانوادگی، اقامت گاه يا مكاتبات هيچ كس مداخله‌های خودسرانه صورت گيرد يا به شرافت و آبرو و شهرت كسی حمله شود. در برابر چنين مداخله‌ها و حمله‌هايی، برخورداری از حمايت قانون، حق هر شخصی است. مادهء ١٣ ١- هر شخصی حق دارد در داخل هر كشور آزادانه رفت وآمد كند و اقامتگاه خود را برگزيند. ٢- هر شخصی حق دارد هر كشوری ، از جمله كشور خود را ترك كند يا به كشورخويش بازگردد. مادهء ١٤ ١- در برابر شكنجه، تعقيب و آزار، هر شخصی حق درخواست پناهندگی و برخورداری از پناهندگی در كشورهای ديگر را دارد. ٢- در موردی كه تعقيب واقعا در اثر جرم عمومی و غيرسياسی يا در اثر اعمالی مخالف با هدف‌ها و اصول ملل متحد باشد، نمی‌توان به اين حق استناد كرد. مادهء ١٥ ١- هر فردی حق دارد كه تابعيتی داشته باشد. ٢- هيچ كس رانبايد خودسرانه از تابعيت خويش ، يا از حق تغيير تابعيت محروم كرد. مادهء ١٦ ١- هر مرد و زن بالغی حق دارند بی هيچ محدوديتی از حيث نژاد، مليت، يا دين با همديگر زناشويی كنند و تشكيل خانواده بدهند. در تمام مدت زناشويی و هنگام انحلال آن، زن و شوهر در امور مربوط به ازدواج حقوق برابر دارند. ٢- ازدواج حتما بايد با رضايت كامل و آزادانهء زن و مرد صورت گيرد. ٣- خانواده ركن طبيعی و اساسی جامعه است و بايد از حمايت جامعه و دولت بهره مند شود. مادهء ١٧ ١- هر شخصی به تنهايی يا به صورت جمعی حق مالكيت دارد. ٢- هيچ كس را نبايد خودسرانه از حق مالكيت محروم كرد. مادهء ١٨ هر شخصی حق دارد از آزادی انديشه، وجدان و دين بهره مند شود. اين حق مستلزم آزادی تغيير دين يا اعتقاد و همچنين آزادی اظهار دين يا اعتقاد، در قالب آموزش دينی، عبادت‌ها و اجرای آيين‌ها و مراسم دينی به تنهايی يا به صورت جمعی، به طور خصوصی يا عمومی است. مادهء ١٩ هر فردی حق آزادی عقيده و بيان دارد و اين حق، مستلزم آن است كه كسی از داشتن عقايد خود بيم و نگرانی نداشته باشد و در كسب و دريافت و انتشار اطلاعات و افكار، به تمام وسايل ممكن، و بدون ملاحظات مرزی، آزاد باشد. مادهء ٢٠ ١- هر شخصی حق دارد از آزادی تشكيل اجتماعات، مجامع و انجمنهای مسالمت آميز بهره مند گردد. ٢- هيچ كس را نبايد به شركت در هيچ اجتماعی مجبور كرد. مادهء ٢١ ١- هر شخصی حق دارد كه در اداره‌ء امور عمومی كشور خود، مستقيما يا به وساطت نمايندگانی كه آزادانه انتخاب شده باشند، شركت جويد. ٢- هر شخصی حق دارد با شرايط برابر به مشاغل عمومی كشور خود دست يابد. مادهء ٢٢ هر شخصی به عنوان عضو جامعه، حق امنيت اجتماعی دارد و مجاز است به ياری مساعی ملی و همكاری بين المللی، حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ضروری برای حفظ حيثيت و كرامت و رشد آزادانهء شخصيت خودرا، با توجه به تشكيلا ت و منابع هر كشور، به دست آورد. مادهء ٢٣ ١- هر شخصی حق دارد كار كند، كار خود را آزادانه برگزيند، شرايط منصفانه و رضايت بخشی برای كار خواستار باشد و در برابر بیكاری حمايت شود. ٢- همه حق دارند كه بی هيچ تبعيضی، در مقابل كار مساوی، مزد مساوی بگيرند. ٣- هركسی كه كار می‌كند حق دارد مزد منصفانه و رضايت بخشی دريافت دارد كه زندگی او و خانواده اش را موافق حيثيت و كرامت انسانی تامين كند و در صورت لزوم با ديگر وسايل حمايت اجتماعی كامل شود. ٤- هر شخصی حق دارد كه برای دفاع از منافع خود با ديگران اتحاديه تشكيل دهد و يا به اتحاديه‌های موجود بپيوندد. مادهء ٢٤ هر شخی حق استراحت، فراغت و تفريح دارد و به ويژه بايد از محدوديت معقول ساعات كار و مرخصی‌ها و تعطيلا ت ادواری با دريافت حقوق بهره مند شود. مادهء ٢٥ ١- هر شخصی حق دارد كه از سطح زندگی مناسب برای تامين سلامتی و رفاه خود و خانواده اش، به ويژه از حيث خوراك، پوشاك، مسكن، مراقبت‌های پزشكی و خدمات اجتماعی ضروری برخوردار شود. همچنين حق دارد كه در مواقع بیكاری، بيماری، نقص عضو، بيوگی، پيری يا در تمام موارد ديگری كه به عللی مستقل از ارادهء خويش وسايل امرار معاشش را از دست داده باشد، از تامين اجتماعی بهره مند گردد. ٢- مادران و كودكان حق دارند كه از كمك و مراقبت ويژه برخوردار شوند. همهء كودكان، اعم از آن كه در پی ازدواج يا بی ازدواج زاده شده باشند، حق دارند كه از حمايت اجتماعی يكسان بهره مند گردند. مادهء ٢٦ ١- هر شخصی حق دارد كه از آموزش و پرورش بهره مند شود. آموزش و پرورش، و دست كم آموزش ابتدايی و پايه، بايد رايگان باشد. آموزش ابتدايی اجباری است. آموزش فنی و حرفه ای بايد همگانی شود و دست يابی به آموزش عالی بايد با تساوی كامل برای همه امكان پذير باشد تا هركس بتواند بنا به استعداد خود از آن بهره مند گردد. ٢- هدف آموزش و پرورش بايد شكوفايی همه جانبهء شخصيت انسان و تقويت رعايت حقوق بشر و آزادیهای اساسی باشد. آموزش و پرورش بايد به گسترش حسن تفاهم، دگرپذيری و دوستی ميان تمام ملت‌ها و تمام گروههای نژادی يا دينی و نيز به گسترش فعاليت‌های ملل متحد در راه حفظ صلح ياری رساند. ٣- پدر و مادر در انتخاب نوع آموزش و پرورش برای فرزندان خود، برديگران حق تقدم دارند. مادهء ٢٧ ١- هر شخصی حق دارد آزادانه در زندگی فرهنگی اجتماع، سهيم و شريك گردد و از هنرها و به ويژه از پيشرفت علمی و فوايد آن بهره مند شود. ٢- هركس حق دارد از حمايت منافع معنوی و مادی آثار علمی، ادبی يا هنری خود برخوردار گردد. مادهء ٢٨ هر شخصی حق دارد خواستار برقراری نظمی در عرصه‌ء اجتماعی و بين المللی باشد كه حقوق و آزادیهای ذكرشده در اين اعلاميه را، به تمامی تأمين و عملی سازد. مادهء ٢٩ ١- هر فردی فقط در برابر آن جامعه ای وظايفی برعهده دارد كه رشد آزادانه و همه جانبهء او را ممكن می‌سازد. ٢- هركس در اعمال حقوق و بهره گيری از آزادیهای خود فقط تابع محدوديت‌هايی قانونی است كه صرفا برای شناسايی و مراعات حقوق و آزادیهای ديگران و برای رعايت مقتضيات عادلانه‌ء اخلاقی و نظم عمومی و رفاه همگانی در جامعه ای دموكراتيك وضع شده اند. ٣- اين حقوق و آزادی‌ها در هيچ موردی نبايد بر خلاف هدف‌ها و اصول ملل متحد اعمال شوند. مادهء ٣٠ هيچيك از مقررات اعلاميهء حاضر نبايد چنان تفسير شود كه برای هيچ دولت، جمعيت يا فردی متضمن حقی باشد كه به موجب آن برای از بين بردن حقوق و آزادیهای مندرج در اين اعلاميه فعاليتی انجام دهد يا به عملی دست بزند. یک شنبه 21 مرداد 1397برچسب:, :: 23:49 :: نويسنده : *** راه معلم *** وظیفه ی اجتماعی معلمان درکلاس درس درشرایط کنونی چیست؟ رسول بُداقی
معلمان بخشی از جامعه هستند که به خاطر ارتباط نزدیک شان با قشر جوان ونوجوان جامعه سخن و رفتارشان بسیار مهم و تاثیر گذار است.
جوانان و نوجوانان هم بخشی از جامعه هستند که بخاطر ویژگی هایی مانند، "انرژی بالا وآینده ساز بودن" بسیار مهم هستند.
"نفوذ سخنِ" معلم، به اندیشه و باور دانش آموز شکل می دهد ،و می تواند آنان را درمسیرنیکِ مورد نظرخویش راهنمایی کند.
برای کمتر قشری فراهم می شود، که جوانان "پر انرژی وآینده ساز" را روزی چند ساعت در اختیار داشته باشند ، آنطور که دراختیار معلمان هست.
معلمان دو گونه برنامه ریزی برای آموزش اندیشه های خیرخواهانه ی خود به دانش آموزان می توانند داشته باشند.
یکی برنامه ریزی #بلند_مدت و آموزه های اساسی مانند تفکر فلسفی ، منطقی ،ریاضی ، هنری و...
دیگری برنامه ریزی #کوتاه_مدت باتوجه به شرایط کوتاه مدت کشور، مانند نشان دادن واکنش به مسائل سیاسی اجتماعی روزانه یا ماهانه .
معلمان می توانند نه فقط کتابهای درسی را ، بلکه اندیشه ی نیکخواهانه ی خود را به دانش آموزان منتقل کنند.
اما این نفوذ سخن،واین امکان، نیاز به اندیشه ی وبرنامه ریزی مهمی دارد.
معلم خود باید اندیشه ای داشته باشد، که به آنان منتقل کند، این اندیشه می تواند دستاورد دو بخش باشد.
یکی #تجربه ی_شخصی
دوم #مطالعه
تاریخ ،ادبیات، فلسفه، منطق، جامعه شناسی ،علوم اجتماعی و...از جمله ی این آموزه ها هستند.
اما برگردیم به سخن امروز معلم .
باتوجه به شرایط امروزیِ جامعه ،معلمان وظیفه اجتماعی دارند که:
۱. به دانش آموزان یادآوری کنند، از افتادن پشت سر نیروها،افراد واحزاب ناشناخته ای که حتی یک تن از آنان را از نزدیک نمی شناسند، پرهیز کنند،
بویژه کسانی که در خارج ازکشور بر طبل نابودی می کوبند.
وبرای هیچ حزبی که با آنان ارتباط داخلی ندارند، عملاکاری انجام ندهند.
۲. درصورت بروز اغتشاشات از گرفتن هرگونه اسلحه به سوی هموطنان، خود داری کنند.زیراخشونت نتیجه اش خشونت بیشتر است.
معلم شایسته است خود منبع مورد قبول آگاهی و اطلاعات دانش آموز باشد،حتی در روزهای تعطیلی باآنان درارتباط باشد.
معلم شایسته است، به دانش آموز چهار چوبی را نشان دهد که بتواند خوب و بدگروههای اجتماعی راخود تشخیص دهد.
نمونه:
الف) به دانش آموز بیاموزد که آزار وضرب وشتم هموطنان بدون تشکیل دادگاه صالحه اشتباه است،و نتیجه ی ناخوشآیندی برای آینده ی جامعه دارد.وهرگز نباید خون کسی را ریخت.
ب) در جامعه حق هر شهروندی است، که حرف خودش را بدون ازبین بردن حق دیگران بیان کند، مگر کسانی که ستمگری آنان ثابت شده است.
پ) معلم شایسته است، دانش آموزان را با اعلامیه ی جهانی حقوق بشرو میثاق های بین المللی آشنا کند.
ت) معلم شایسته است در سر کلاس به دانش آموزان یادآوری کند، داشتن شغل آبرومند و حقوق کافی حق هر ایرانی است.
ث) معلم شایسته است ، درسر کلاس اصول ۱۹ تا ۴۲ قانون اساسی کشور رابرای دانش آموزان بخواند.
ج) معلم شایسته است، روش کار گروهی را به دانش آموزان بیاموزد، حتی خودش در برنامه ی کوهنوردی یا هنری ورزشی باآنان همراهی کند.
چ) معلم شایسته است، به دانش آموزان بیاموزد، آموزش رایگان واستاندارد،حق همه ی کودکان و جوانان ایران است.(اصل ۳۰ قانون اساسی)
ح) معلم شایسته است، نوعدوستی ، دوست داشتن محیط زیست و حیوانات ،همچنین نقش واهمیت این ها را در خوشبختی انسان به دانش آموزان بیاموزد.
خ) هرگز شایسته نیست، معلم به خاطر دریافت حقوق پایین از تدریس و وظیفه ی اجتماعی خودکوتاهی کند.
چهار شنبه 17 مرداد 1397برچسب:, :: 17:2 :: نويسنده : *** راه معلم ***
قانون فعالیت احزاب، جمعیت ها و انجمن های سیاسی و صنفی و انجمنهای اسلامی یا اقلیتهای دینی شناخته شده
فصل اول - تعاریف ماده 1 - حزب، جمعیت، انجمن، سازمان سیاسی و امثال آنها تشکیلاتی است که دارای مرامنامه و اساسنامه بوده و توسط یک گروه اشخاص‌حقیقی معتقد به آرمانها و مشی سیاسی معین تأسیس شده و اهداف، برنامه‌ها و رفتار آن به صورتی به اصول اداره کشور و خط مشی کلی نظام‌جمهوری اسلامی ایران مربوط باشد. ماده 2 - انجمن، جمعیت، اتحادیه صنفی و امثال آن تشکیلاتی است که به وسیله دارندگان کسب یا پیشه یا حرفه و تجارت معین تشکیل شده،اهداف، برنامه‌ها و رفتار آن به گونه‌ای در جهت منافع خاص مربوط به آن صنف باشد. ماده 3 - انجمن اسلامی هر واحد اداری، آموزشی، صنفی، صنعتی و یا کشاورزی تشکیلاتی است مرکب از اعضای داوطلب همان واحد که هدف‌آن شناختن و شناساندن اسلام، امر به معروف و نهی از منکر و تبلیغ و گسترش انقلاب اسلامی باشد. ماده 4 - انجمن اقلیتهای دینی موضوع اصل 13 قانون اساسی تشکیلاتی است مرکب از اعضای داوطلب همان اقلیت دینی که هدف آن حل‌مشکلات و بررسی مسائل دینی، فرهنگی، اجتماعی و رفاهی ویژه آن اقلیت باشد. ماده 5 - منظور از کلیه گروههای مذکور در مواد بعدی این قانون "احزاب، جمعیتها، انجمنهای سیاسی و صنفی و انجمنهای اسلامی یا اقلیتهای‌دینی شناخته شده" موضوع اصل 26 قانون اساسی می‌باشد. فصل دوم - حقوق گروهها ماده 6 - فعالیت گروهها آزاد است مشروط بر این که مرتکب تخلفات مندرج در بندهای ماده (16) این قانون نگردند. تبصره 1 - کلیه گروهها موظفند مرامنامه، اساسنامه، هویت هیأت رهبری خود و تغییرات بعدی آنها را به اطلاع وزارت کشور برسانند. تبصره 2 - برگزاری راهپیمایی‌ها با اطلاع وزارت کشور بدون حمل سلاح در صورتی که به تشخیص کمیسیون ماده 10 مخل به مبانی اسلام نباشد‌و نیز تشکیل اجتماعات در میادین و پارکهای عمومی با کسب مجوز از وزارت کشور آزاد است. ماده 7 - کلیه اعضای ساواک منحله، فراماسونها، کسانی که در فاصله 28 مرداد 1332 تا 22 بهمن 1357 به وزارت رسیده و یا به عضویت مجلس‌سنا یا شورای ملی درآمده‌اند، گردانندگان رژیم سابق و حزب رستاخیز و کسانی که به موجب احکام دادگاهها طبق موازین اسلامی از حقوق اجتماعی‌محروم شده و یا می‌شوند از حق تأسیس جمعیت و حزب سیاسی و یا شرکت در هیأت رهبری آن محرومند. ماده 8 - به وزارت کشور اختیار داده می‌شود با رعایت این قانون نسبت به ثبت گروهها و صدور پروانه برای آنها اقدام نماید. ماده 9 - پرونده مربوط به تقاضای صدور پروانه که طبق آیین‌نامه اجرایی این قانون تنظیم می‌شود حداکثر ظرف یک ماه وسیله وزارت کشور به‌کمیسیون ماده (10) این قانون احاله و پس از تصویب کمیسیون ظرف 10 روز پروانه گروهها با امضاء وزیر کشور صادر خواهد شد. ماده 10 - به منظور صدور پروانه جهت متقاضیان و نظارت بر فعالیت گروهها و انجام وظایف مصرحه در این قانون کمیسیونی به شرح زیر در‌وزارت کشور تشکیل می‌گردد: 1 - نماینده دادستان کل کشور. 2 - نماینده شورای عالی قضایی. 3 - نماینده وزارت کشور. 4 - دو نماینده به انتخاب مجلس شورای اسلامی از بین داوطلبانی که از داخل مجلس و خارج آن به معرفی یکی از نمایندگان حداکثر تا یک هفته‌قبل از انتخابات کتباً به کمیسیون داخلی معرفی شده باشند، تاریخ انتخابات حداقل 15 روز قبل توسط رئیس مجلس در جلسه علنی اعلام خواهد شد. تبصره 1 - نمایندگان مذکور باید ظرف یک ماه از تاریخ تصویب این قانون انتخاب و به وزارت کشور معرفی شوند و وزیر کشور حداکثر تا ده روز‌پس از آن موظف به تشکیل اولین جلسه کمیسیون می‌باشد. تبصره 2 - نمایندگان فوق‌الذکر برای مدت دو سال انتخاب می‌شوند. تبصره 3 - کمیسیون می‌تواند از نمایندگان سایر سازمانها و افراد صاحب نظر جهت مشاوره دعوت به عمل آورد. جلسات کمیسیون با حضور دو‌سوم اعضاء رسمیت یافته و تصمیمات آن با اکثریت مطلق مجموع اعضاء کمیسیون معتبر خواهد بود. تبصره 4 - هزینه کمیسیون از محل اعتبارات وزارت کشور (برنامه امور سیاسی و اجتماعی) تأمین می‌گردد. ماده 11 - اساسنامه و مرامنامه گروهها پس از صدور پروانه باید به هزینه مؤسسین در روزنامه رسمی چاپ و منتشر گردد. ماده 12 - کمیسیون مذکور در ماده (10) موظف است به پرونده‌های رسیده به نوبت رسیدگی نماید و در صورتی که پس از رسیدن نوبت ظرف سه‌ماه بدون ارائه دلیل اعلام نظر ننماید وزارت کشور موظف است پروانه درخواست شده را صادر کند. ماده 13 - مرجع رسیدگی به شکایات گروهها از کمیسیون موضوع ماده (10) محاکم
ماده 14 - گروههای متقاضی پروانه باید در اساسنامه و مرامنامه خود صراحتاً التزام خود را نسبت به قانون اساسی جمهوری ماده 15 - هر گونه تغییری در هیأت رهبری، مرامنامه و اساسنامه گروهها باید به کمیسیون موضوع ماده (10) اعلام و توسط آن مورد رسیدگی قرار‌گیرد. تبصره 1 - چنانچه تغییرات اعلام شده موضوع ماده (15) موجب مغایرت اساسنامه و یا مرامنامه گروه با ماده (14) بشود یا بعضی از اعضای‌هیأت رهبری مشمول ماده (8) گردد کمیسیون ماده (10) پروانه گروه را توقیف خواهد نمود. تبصره 2 - ظرف یک ماه از تاریخ ابلاغ توقیف و یا اعلان آن در یکی از روزنامه‌های کثیرالانتشار، گروهی که پروانه او توقیف شده است می‌تواند به‌دادگاه شکایت کند. دادگاه ظرف سه ماه رسیدگی نموده رأی قطعی صادر خواهد نمود. ماده 16 - گروههای موضوع این قانون باید در نشریات، اجتماعات و فعالیتهای دیگر خود از ارتکاب موارد زیر خودداری کنند: الف - ارتکاب افعالی که به نقض استقلال کشور منجر شود. ب - هر نوع ارتباط، مبادله اطلاعات، تبانی و مواضعه با سفارتخانه‌ها، نمایندگیها، ارگانهای دولتی و احزاب کشورهای خارجی در هر سطح و به‌هر صورت که به آزادی، استقلال، وحدت ملی و مصالح جمهوری اسلامی ایران مضر باشد. ج - دریافت هر گونه کمک مالی و تدارکاتی از بیگانگان. د - نقض آزادیهای مشروع دیگران. ه - ایراد تهمت، افتراء و شایعه پراکنی. و - نقض وحدت ملی و ارتکاب اعمالی چون طرح‌ریزی برای تجزیه کشور. ز - تلاش برای ایجاد و تشدید اختلاف میان صفوف ملت با استفاده از زمینه‌های متنوع فرهنگی و مذهبی و نژادی موجود در جامعه ایران. ح - نقض موازین اسلامی و اساس جمهوری اسلامی. ط - تبلیغات ضد اسلامی و پخش کتب و نشریات مضره. ی - اختفاء و نگهداری و حمل اسلحه و مهمات غیر مجاز. ماده 17 - در صورتی که فعالیت تشکیلاتی یک گروه منشاء تخلفات مذکور در ماده 16 باشد کمیسیون می‌تواند بر حسب مورد به تفصیل زیر عمل‌نماید: 1 - تذکر کتبی 2 - اخطار 3 - توقیف پروانه 4 - تقاضای انحلال از دادگاه ماده 18 - بودجه گروهها باید از طرق مشروع و قانونی تأمین و به شکل مشروع و قانونی صرف گردد. تبصره - درآمد و هزینه گروههای پروانه‌دار باید در دفاتر قانونی ثبت شود و در پایان سال مالی برای بررسی در اختیار کمیسیون ماده (10) قرار گیرد. ماده 19 - شورای عالی قضایی موظف است ظرف یک ماه از تاریخ تصویب این قانون لایحه تشکیل هیأت منصفه محاکم دادگستری موضوع اصل168 قانون اساسی را تهیه و با رعایت اصل 74 قانون اساسی تقدیم مجلس نماید. قانون فوق مشتمل بر نوزده ماده و نه تبصره در جلسه روز شنبه هفتم شهریور ماه یک هزار و سیصد و شصت به تصویب مجلس شورای اسلامی رسیده‌و شورای محترم نگهبان آن را
تأیید نموده است.
رئیس مجلس شورای اسلامی - اکبر هاشمی پنج شنبه 13 مرداد 1397برچسب:, :: 1:0 :: نويسنده : *** راه معلم *** نگاه تی گل
ماشین را که دایی محمد از پارکینگ بیرون آورد، متوجه نگاه "تی گل" شدم. خودش دور بود اما سنگینی نگاهش مرا وادار می کرد که چشمانم به او دوخته شود. مانتوی سفید و سبز همیشگی اش را پوشیده بود. همان که روز تولدم همرنگ پیراهنم تنش بود. بوق ماشین دایی محمد سرم را از سمت تی گل چرخاند. با دست اشاره کرد بنشینم صندلی عقب. نشستم و درا را بستم. در قرچ قرچ میکرد. ازاین پراید فکسندنی هر صدایی ممکن بود. دایی قرار بود درستش کند اما انگار قسط هایش مهم تر است. گردنم را کج کردم تا تی گل را ببینم. این بار نبود. دایی صدایم زد: "یوسف! حواست هست؟" دایی محمد تنها دایی است که از پسوند و پیشوند های مضحک و تعارف گونه استفاده نمی کند. فقط می گوید یوسف! نه بیشتر نه کمتر! دستی به فرق کچلش کشید و گفت: "قطعی آب رسید به چهار ماه پسر. نمیدونم دیگه باید چه گلی به سرم بگیرم. یکطرف زنم و اون بدبختی توی شکمش. یکطرفم روزه ی سکوت آقاجان." دماغش را بالا کشید :"جان مادرت اون بشکه هارو سفت بچسب و گرنه از اینی که هستیم بدبخت تر میشیم." با لحن مطمئن پاسخ دادم:" حواسم هست، حواسم هست." اطراف خشک شده بود و خبری از دار و درختی که شهرداری هر سال کمترش میکرد، نبود. این بار واقعا چیزی نبود. هیچ چیز. نه زندگی و نه امید. فقط هر از گاهی یکی از خانه اش بیرون می آید و سیگار مانده ای می سوزاند و تشنگی اش را اینگونه سیراب میکند. دایی دوباره به حرف آمد:" خوب گوش کن بچه جان! وقتی رسیدیم نه با کسی حرف میزنی نه سرتو بالا میاری. فقط بشکه ها رو پر میکنی هرکیم بهت نزدیک شد میدویی سمت ماشین. باشه؟ دیگه نمیخوام بلایی که سر تی گل اومد،سر تو هم بیاد دایی." -کدوم بلا دایی؟ من که هر روز تی گل رو سالم سرحال می بینم. دایی محمد از توی آینه نگاه معناداری کرد و پایش را محکم تر روی پدال گاز فشار داد. به خودم که آمدم، اطرافم از حالت شهر بی و آب و علف در آمده بود. تنها جاده بود و کابل های پایین و بالای تلفن. سر و صدای دایی مرا بیدار کرد. داشت می کوبید روی فرمان و می گفت که بنزین تمام شده و چاره جز ایستادن نداریم. این مدل حرکاتش را میشناسم. کلافه است. مغزش نیکوتین کم آورده و گمان میکنم چای برايش کافی باشد. زد و پیاده شد تا از صندوق چیزی که من نمیدانم، بردارد. من هم از ماشین پایین آمدم. انگار پراید دایی دارد کمی نفس میکشد. منم همینطور. سرم را چرخاندم تا دایی را ببینم. از پشت صندوق فقط پاهایش دیده میشد و نیم تنه اش کاملا داخل صندوق بود. شبیه موقعی که با آقاجان میرفت سدکارده و ماشینش را از جوجه تا خرخره پرمیکرد. دایی فلاسک را سمتم گرفت و اشاره کرد که خالیش کنم روی خاک و خولا! فلاسک را برگرداندم و تکاندمش. بخار سردی از آبش بلند شد. بوی ماندگی میداد. سرم را بالا اوردم تا برگردم سمت ماشین. بازهم دیدمش! تی گل. تی گل خودم. آن طرف خاکی. خیلی دورتر از مسیر جاده. همانطور ایستاده و چشمانش به من بود. ظاهرش با صبح فرق میکرد. مانتواش قرمزی بیشتری داشت و چیزی سرش نبود. پیچ بافته شده ی موهای مشکی اش از اینجا واضح به نظر می رسید. معلوم تر از هر زمان دیگری که در دو قدمیم با دستمال رنگی، محلی می رقصید و من هم از زیر شالش موهایش را میدیدم. آن زمان نگاه های کش دار مامان مرا از لمس او دور می کرد و حالا، فریاد های بلند دایی محمد که از پشت به سرم کوبیده میشد. چشمانم را انداختم سمت صدای دایی و گفتم:" من دارم تی گلو اون طرف خاکی میبینم." با دست، تپه کوچک خاکی را نشان دادم:" اونجا دایی. اونجا!" آن جا اما هیچ چیز نبود. جز همان تپه خاکی! جز همان سایه ی از بین رفته ی تی گل! این بار اما دایی محمد قبل از اینکه چیزی بگوید، آمد طرفم و شانه هایم را محکم گرفت و آرام، طوری که باد صدایش را با خود میبرد، گفت:" یوسف! نه اونجا و نه هیچ جای دیگه ای تی گل نیست. یوسف تو کجا داری سیر میکنی واسه خودت؟!" شانه هایم را رها کرد:"تی گل مرده میفهمی؟ این بی آبی اونو کشت. تو روهم میکشه. منتظر همینی؟" حرف های دایی با کلمات جدا جدا در سرم می چرخید و به هم وصل نمیشد. نمیخواست که بشود. نمیخواست چیزی را که امروز صبح و آن جا و چهار روز مداوم میبیند را اسمش بگذارد توهم! دوباره به تپه نگاه کردم. تی گل همانجاست. آری. درست روی تپه و دستانش با ریتم باد توی هوا می چرخند. نباید، نباید این حسرت های درونم دو برابر میشد. پیش از آنکه دایی دوباره چیزی بگوید، منتظرش نماندم و دویدم به طرف تی گل. قدم به قدم که به او نزدیک تر میشدم، چهره و لبخندش و دندان خندان یک دستش بیشتر نمایان میشد و به همان اندازه خاطراتش در ذهنم محو! به ابتدای تپه که رسیدم، صبر نکرد. او هم دوید. دوید تا دورتر شود. به بالای تپه رفتم تا مسیر قدم هایش را ببینم. انگار خیلی زودتر پایین تپه منتظرم بود. ایستاده و فقط به من لبخند میزد. لبخند های ناتمام! تا خواستم پایم را برای قدم بعدی بگذارم، زیر گامهایم سفت شده بود. نمیتوانستم حرکت کنم، فقط پایین تر کشیده میشدم. سقوط، در باتلاقی که حالا تنها مرا می خواست. تی گل را بلند صدا زدم و پرسیدم:" منو کجا داری میبری؟" با خنده جواب داد :" پیش خودم! بقیه رو هم پیش زندگیشون." این را که شنیدم تمام چشمانم از لجن پرشد اما او رودخانه ای را نشان میداد که درست از کنار پایش میگذشت و آب داشت. پایان پنج شنبه 4 مرداد 1397برچسب:, :: 8:11 :: نويسنده : *** راه معلم *** آیاسران کانونهای صنفی معلمان می دانند؟ رسول بُداقی آتش تهیه چیست؟ نظامیها و کسانی که با جبهه ی جنگ آشنایی دارند ، معنای واژه ی " آتش تهیه" را بهتر متوجه می شوند، بویژه کسانی که عملا آتش تهیه را تجربه کرده اند ، نه تنها این موضوع را خوب می فهمند بلکه آنرا احساس می کنند. در میدان جنگ وقتی یکی از طرفین قصد حمله به نیروی مقابل را دارد، یک ساعت پیش از حمله ی نهایی پیاده نظامِ خود، مواضع دشمن را با همه ی قوای توپخانه زیر آتش توپ وتانک و راکت می گیرد، بطوریکه در عرض نیم ساعت دود و غبار،همچون مه اطراف را تا شعاع چند کیلومتری پر می کند،وبه هرطرف نگاه می کنی آتش است،این کار چند هدف دارد. یکی اینکه رعب و وحشت تمام وجود سربازان دشمن را فرا می گیرد ، تاآنجاکه تشخیص جهت های چهارگانه را هم از دست می دهند. دوم مغز فرماندهان دشمن را ازکار می اندازد. سوم مهمات دشمن را نابود کرده و یا دسترسی به آنرا دشوار می کند. موضوع آتش تهیه را در ذهن داشته باشیم ، تا برگردیم به قدرت مذاکره در علم سیاست. قدرت نُطق بشر توانایی است ،که انسان را از سایر موجودات جدا کرده است، مرکزکنترل همه ی رفتارها ،کنش و واکنش های بشر مغز اوست، زبان وسخنوری به راحتی وبدون حرکت فیزیکی می تواند بر مغز اثر نهایی را گذاشته و آنرا از کاربیندازد. وقتی مغز ازکار افتاد یا ضعیف شد، دست وپا نمی توانند هیچ کاری انجام دهند. منظور از زبان فقط تکه ماهیچه ای در دهان نیست، چشم،ابرو، پیشانی، تنفس، ضربان قلب،حالت قرار گرفتن دست وپا و... نیز بیان کننده ی حالت درون انسان هستند. وتا اندازه ای ذهن وافکار فرد را برای طرف گفت وگو روشن می کنند. توانایی سخنوری و زبانِ حرکات بدن برای سیاستمدارانِ حرفه ای نقش مهمی در پیروزی یا شکست در مذاکرات دارد. پای میز مذاکره نشستن مرحله ای از جنگ بین دو نیروست،سربازان درمیدان جنگ خونین جان می دهند،یا جانفشانی می کنند، تا قدرت سیاستمداران خودرا درپای میز مذاکره افزایش دهند. میز مذاکره ای که کوچکترین رفتار مذاکره کنندگان برای حریف، پیامی ویژه دارد، نوع لبخند،شیوه ی نگاه کردن،باز کردن دکمه های کت بدون توجه به گرمی یاسردی فضای مذاکره، پایین آوردن عینک، گذاشتن دست بطور ضربدری روی سینه، تُنِ صدا وهمه ی رفتارهای فرد مذاکره کننده به آن طرف مذاکره پیام شکست یا پیروزی ، سردرگمی ، کلافگی ، خستگی، وا دادگی یا تسلیم ، را فریاد میزند. اما مقایسه ی اینهابا فعالیت های صنفی معلمان : دراین مقایسه هدف از تجمعات یا تحصناتِ معلمان باید بالا بردن قدرت مذاکره در توازن قدرت سیاسی باشد. یعنی به نوعی پیام تجمعات وتحصنات معلمان پیام همان آتش تهیه را برای سیاستمداران دارد. معلمان تجمع می کنند،تهدید، دستگیر و زندانی می شوند،قطع نان می شوند خانواده های آنان سالها زیر ذره بین امنیتی ها هست، برای اینکه قدرت چانه زنی سران کانونهارا بالا ببرند. اما... آیا سران کانونها می دانند مذاکره چیست؟ آتش تهیه چه پیامی دارد؟ پیش شرط مذاکره چیست؟ کی؟ کجا؟ برای چه ؟وبا چه مهره هایی باید مذاکره کرد؟ آیا سران کانونهای صنفی معلمان می دانند،در میز مذاکره چه کسی شایستگی نشستن روبروی آنان ،وچه کسی توانایی نشستن در کنار آنان را دارد؟ آیا می دانند میز مذاکره بازی بامهره های پلاستیکی شطرنج نیست ،بلکه تا رسیدن به آنجا خونهاریخته شده، زندانها، تبعیدها،قطع نانها و محرومیتها کشیده شده؟ آیا سران کانونهای صنفی معلمان می دانند، کسی که درمیز مذاکره روبروی آنان نشسته است ، از دید ارزشهای سیاسی / اجتماعی باید هموزن آنان باشد؟ یا مهره ای قابل بوده ،و درعمل به وعده هایی که می دهد توانایی لازم را داشته باشد؟ آیا سران کانونهای صنفی معلمان می دانند حتی انتخاب مکان مذاکره پیام ویژه ای دارد؟ آیا سران کانونهای صنفی معلمان می دانند، دیدارهای رسمی وغیر رسمی هرکدام،شعله ایست ، درشب تاریک که موقعیت، برنامه و توانایی آنان را در جبهه ی خود به دشمن نشان می دهد؟ اما.... سیاستمداران حاکم این را خوب آموخته اند. معلمان را بوسیله ی کانونها ی صنفی محک زده و در تصمیم گیریهای بعدی باآنان برخورد لازم را انجام می دهند. چهار شنبه 3 مرداد 1397برچسب:, :: 21:32 :: نويسنده : *** راه معلم ***
//////////////
///////////////
درباره ی سایت  به سایت اندیشه وهنر معلم خوش آمدید.>>>>>>>>>>>> راه معلم : ماناچاریم دموکراسی راازکودکان آغازکنیم. / تنهاراه رسیدن به دموکراسی آموزش وپرورش است./ آموزش دموکراسی ازگفت وگو آغازمی شود./کودکان رابایدبه شنیدن حرف همدیگرعادت دهیم/ وجدان بیدار/ پذیرش منطق /تعادل عقل و احساس / پرهیزازمفت خوری / رعایت قانون جمع / برتری منافع جمعی بر منافع فردی / این تفکر که "هیچکس بدون اشتباه نیست."رابایدبه کودکان بیاموزیم. /// اصل ۳۰ قانون اساسی جمهوری اسلامی : دولت موظف است وسایل آموزش و پرورش رایگان را برای همه ملت تا پایان دوره متوسطه فراهم سازد و وسایل تحصیلات عالی را تا سر حد خودکفایی کشور به طور رایگان گسترش دهد. //// اصل ۲۶ قانون اساسی جمهوری اسلامی : احزاب، جمعیتها، انجمنهای سیاسی و صنفی و انجمنهای اسلامی یا اقلیتهای دینی شناخته‌شده آزادند، مشروط به این که اصول استقلال، آزادی، وحدت ملی، موازین اسلامی و اساس جمهوری اسلامی را نقض نکنند. هیچکس را نمی‌توان از شرکت در آنها منع کرد یا به شرکت در یکی از آنها مجبورکرد. موضوعات تازه ها
|
||
 |
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: