نوشته ی رسول بداقی

 " قطعه سنگی در قله ی کوه "   ( تشبیه رفتارافراد در کنش های اجتماعی)

تکه سنگی را تصور کنیم، که در قله ی کوهی به صخره ی بزرگی چسبیده است.

این قطعه سنگ برای شدن و رسیدن باید 5 مرحله را بگذراند.

1.قطعه سنگ درمرحله ی چسبندگی : هیچ ارتباط خود خواسته ای بامواد واشیای  پیرامونی خویش ندارد،فقط باد وباران و.... با آن برخورد می کنند،وبرروی او تاثیر می گذارند.اما اوهیچ تاثیری روی مواد پیرامونی خود نمی تواند بگذارد،نمی تواندهیچ چیزی راجز آنچه بطور ثابت در جلوی دید اوست را ببیند،نمی تواند پشت سرخودش را ببیند،تنها افتخارش چسبیدن به قله است،غافل ازاینکه آنچه را که از بالا می بیند کجا و آنچه را که از نزدیک لمس و حس می شود کجا؟  تنها افتخارش ماندن در بالاست،اگرنواشش کنی دستت درد خواهد گرفت،فقط همان چشم اندازی را می بیند که پیش چشم اوست،تصور می کند دنیا همان چشم انداز ثابت است که او می بیند.

2.قطعه سنگ در مرحله ی کنده شدن : حال این قطعه سنگ به عللی که بیرون از اراده ی او هستند از صخره کنده شده.

این قطعه سنگ بی گمان سنگی نخواهد بود،که کسی آنرابه راحتی  بدست گیرد،وبا آن تماس مهمی داشته باشد.زیراهمه از او خواهند ترسید که مبادا دست و پای آنهارا زخمی کند.یا روی آنها بغلتد و به آنها آسیبی بزند.

همچنین سنگی  نخواهد بود، که به راحتی در سراشیبی هاهمراه سایراشیاء رودخانه بغلتدو روان حرکت کند.و با رودخانه همراه شود،طبیعت و جریانات طبیعی را ببیند.میان ماندن در افتخارات بالانشینی و رفتن ورفتن و دیدن مانده است،نیم نگاهی به افتخارات گذشته دارد و نیم نگاهی به رفتن وشدن.

3.قطعه سنگ در مرحله ی غلت خوردن : امااین تکه سنگ با زور رودخانه به ناچار غلت خواهد خورد،در طول غلت خوردن تیزی های آن زده خواهد شد.در این مرحله گرچه اندکی از تیزی هایش که همه ی غرور او بود شکسته است،اما هنوزنه مناسب چسبیدن به افتخارات توهم آمیز است ونه مناسب رفتن و شدن.دراین مرحله هرسنگی که از راه می رسد،تکه ای از او جدا می کند.بسیار خشمگین وناراحت می شود. در این مرحله طبیعت کار مهمی انجام داده و امید بیشتر به بهتر شدنش هست.طبیعت  آسان تروبا انرژی کمتری در او حرکتی ایجاد می کند.

4.قطعه سنگ درمرحله ی رفتن : رفته رفته برای همراهی بارودخانه بهترومناسب تر خواهد شد،تیزی های آن اندکی زده  شده،وطبیعت با انرژی کمتری خواهد توانست او را بجنباند و در او تغییری ایجاد کند.این سنگ درطول مسیررفتن به سمت دریا یا کف رودخانه صاف تر وزیبا ترهمراه رودخانه پیش خواهدرفت،وچیزهای بسیاری از طبیعت را خواهد دید.رفته رفته دل به رفتن با رودخانه دل خوش می کند،وپشیمان از اینکه چرا زودتر از صخره جدا نشده است،حس می کند،چیزهای بسیاری هست که باید ببیند.روی صخره های سخت تری که هنوز در گذشته مانده اند،به راحتی می غلتد آنهارا جا می گذارد،اما به حالشان افسوس می خورد،اما خوشحال و امیدواربه سوی دیدنی های بهتر پیش می رود.دیگربه راحتی تکه هایش به راحتی از او جدا نمی شوند.او روی دیگر سنگهای ناصاف تاثرمی گذارد.

 5.قطعه سنگ در مرحله ی رسیدن وآرام شدن : سنگ هنگامی که به کف رودخانه یادریا می رسد سنگی صاف ودلنشین خواهد بود.که می شود،آنرا بدست گرفت،آنرالمس کرد، بدون آنکه خطری برای زخمی کردن کسی داشته باشد.وهم شکل سایرسنگها خواهد شد.دیدنی ها را به تماشا خواهد نشست،دریا وموجودات درون آنرا،موج،کشتی،جلبک،شقایق ماهی و.....

این قطعه سنگ مثال خوبی برای انسانهایی است که می خواهند ، به  مبارزه وکنش اجتماعی بپردازند.

برای همراهی بارودخانه ورسیدن به دریا باید از صخره هاکنده شد،صخره ای که هیچ برخوردی با سایر عوامل طبیعی ندارد.

بایدپذیرفت که  تیزی ها زده خواهند شد.

باید پذیرفت که درروند همراهی بایدهمشکل دیگران شد.

باید پذیرفت که دیدنیهای بسیاری هست ،که شایسته ی دیدن هستند،اماباید رفت تا دید.

باید چیزهایی راازدست داد،تاچیزهایی رابدست آورد.
باید کنده شد،خورد شد،صاف شد،آنگاه به تماشای زیبایی ها نشست.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: